نانوبیوتکنولوژی / نانوبیولوژی
محدثه شهریاریپور؛ ساسان آسیایی
دوره 15، شماره 1 ، اردیبهشت 1400، ، صفحه 87-97
چکیده
نانوذرات سریماکسید کاربردهای گستردهای در حوزهی پزشکی دارند. اندازهی ذرات، شکل و غلظت نانوسریا برای استفادهی بیولوژیکی و زیستسازگاری آنها اهمیت زیادی دارد. روش تولید نانوذرات سریماکسید نقش مهمی در تعیین شکل، اندازهی ذرات و غلظت آن ایفا میکند. در این مطالعه، پارامترهای موثر در تعیین غلظت، اندازه و پراکندگی ذرات، ...
بیشتر
نانوذرات سریماکسید کاربردهای گستردهای در حوزهی پزشکی دارند. اندازهی ذرات، شکل و غلظت نانوسریا برای استفادهی بیولوژیکی و زیستسازگاری آنها اهمیت زیادی دارد. روش تولید نانوذرات سریماکسید نقش مهمی در تعیین شکل، اندازهی ذرات و غلظت آن ایفا میکند. در این مطالعه، پارامترهای موثر در تعیین غلظت، اندازه و پراکندگی ذرات، کریستالی بودن و تولید بیشترین مقدار سریماکسید از مواد اولیه، شبیهسازی و آزمایش شده است. از آنجا که کنترل نانوذرات تولید شده با روشهای مختلف به چالشی مهم تبدیل شده، برای کنترل اندازهی ذرات سریماکسید از روش آسان و بسیار موثر به کارگیری تراشهی میکروفلوئید استفاده شده است. از میان روشهای موجود برای تولید نانوذرات، روش همرسوبی به دلیل سادگی فرایند، کمهزینه بودن و صرفهجویی در زمان نسبت به سایر روشها انتخاب شده است. از سریمنیترات و سدیمهیدروکسید به عنوان مواد اولیه برای تولید نانوذرات سریماکسید استفاده شده است. شبیهسازی در نرمافزار کامسول انجام شده و از نتایج به دست آمده برای انجام آزمایشات تجربی، مقایسه و صحتسنجی استفاده شده است. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داده که استفاده از تراشهی میکروفلوئید روشی موثر برای کنترل اندازهی نانوذرات است و افزایش غلظت سدیمهیدروکسید سبب کامل شدن واکنش و تولید حداکثر سریماکسید و کاهش سرعت واکنش دهنده سبب کاهش پراکندگی، افزایش کریستالی بودن ذرات و افزایش اندازهی ذرات تولید شده میشود. رسوب زردرنگ تولید شده در این روش، با توجه به معادلهی شرر حاوی نانوذرات سریماکسید با اندازهی ذرات 1/0±16/1 نانومتر و 85% ذرات کریستالی است.
نانوبیوتکنولوژی / نانوبیولوژی
یوسف حبیبی سوها؛ محدثه مظفری؛ محرم حبیبنژاد کورایم
دوره 11، شماره 3 ، آبان 1396، ، صفحه 231-242
چکیده
در اغلب تئوریهای تماس، که از پرکاربردترین آنها میتوان به سه مدل هرتز،DMT و JKR اشاره کرد، ذرات زیستی بهصورت جسم کروی الاستیک در نظر گرفته شدهاند که این فرض مناسبی نیست. الاستیک در نظر گرفتن ذرات زیستی منجر به نادیده گرفتن تاریخچهی بارگذاری میشود که در نتیجهی آن، تاریخچهی تنشها و کرنشهای وارد بر ماده مورد ...
بیشتر
در اغلب تئوریهای تماس، که از پرکاربردترین آنها میتوان به سه مدل هرتز،DMT و JKR اشاره کرد، ذرات زیستی بهصورت جسم کروی الاستیک در نظر گرفته شدهاند که این فرض مناسبی نیست. الاستیک در نظر گرفتن ذرات زیستی منجر به نادیده گرفتن تاریخچهی بارگذاری میشود که در نتیجهی آن، تاریخچهی تنشها و کرنشهای وارد بر ماده مورد بررسی قرار نمیگیرد. بنابراین، در بخش اول به توسعهی سه مدل بیان شده، از حالت الاستیک به ویسکوالاستیک در هندسهی کروی پرداخته شد. شبیهسازی و مقایسهی این سری تئوری با دادههای تجربی به دست آمده از آزمایش دندانهگذاری سلول سرطانی MCF-10A بهوسیلهی میکروسکوپ نیروی اتمی در این مقاله، نشان داد که حالت ویسکوالاستیک نسبت به حالت الاستیک پیشبینی بهتری را از رفتار نیرو-دندانهگذاری این سلول ارائه میدهد. سپس، با توجه به اینکه اکثر باکتریها دارای هندسهای نزدیک به استوانه هستند، اقدام به توسعه و مدلسازی تئوریهای تماسی ویسکوالاستیک برای تماس یک کره و یک استوانه شد. پس از آن، به شبیهسازی تماس الاستیک و ویسکوالاستیک برای سه دستهی نانوباکتری اپیدرمیدیس، سالیویروس و آئروس، با استفاده از سری دوم تئوریهای توسعه دادهشده پرداخته شد. مقایسهی نتایج شبیهسازی تماس الاستیک و ویسکوالاستیک با نتایج آزمایشگاهی موجود (دندانهگذاری بهوسیلهی میکروسکوپ نیروی اتمی)، نشان داد که در نظر گرفتن حالت الاستیک برای شبیهسازی تماس نانوذرات زیستی مناسب نبوده و نتایج غیردقیقی را ارائه میدهد. همچنین، مقایسهی نمودار شعاع تماس برحسب عمق دندانهگذاری در دو تئوری الاستیک و ویسکوالاستیک نشان داد که به ازای میزان شعاع تماسی ایجادشدهی یکسان، میزان عمق دندانهگذاری در حالت الاستیک از ویسکوالاستیک بیشتر است.
نانوبیوتکنولوژی / نانوبیولوژی
ماه منیر کریم زاده؛ لادن رشیدی؛ فریبا گنجی؛ میترا احمدی؛ ستار طهماسبی انفرادی
دوره 8، شماره 4 ، دی 1393، ، صفحه 385-398
چکیده
این تحقیق با هدف تهیه یک سامانه مبتنی بر نانوذرات مزومتخلخل سیلیکا (MSN)، برای حمل داروی ریواستیگمین هیدروژن تارتارات و بررسی سمیت سلولی این سامانه، با و بدون دارو، روی رده سلولهای مغزی نوروبلاستوما SY5Y انجام شد. داروی ریواستیگمین هیدروژن تارتارات یک داروی آبدوست و آبگریز است که برای درمان و کنترل بیماری آلزایمر به کار ...
بیشتر
این تحقیق با هدف تهیه یک سامانه مبتنی بر نانوذرات مزومتخلخل سیلیکا (MSN)، برای حمل داروی ریواستیگمین هیدروژن تارتارات و بررسی سمیت سلولی این سامانه، با و بدون دارو، روی رده سلولهای مغزی نوروبلاستوما SY5Y انجام شد. داروی ریواستیگمین هیدروژن تارتارات یک داروی آبدوست و آبگریز است که برای درمان و کنترل بیماری آلزایمر به کار میرود. در این تحقیق نانوذرات مزومتخلخل سیلیکا سنتز شده و شکل و ویژگیهای ساختاری آنها، پیش و پساز بارگذاری با روشهای میکروسکوپ الکترونی روبشی، میکروسکوپ الکترونی عبوری، طیفسنجی فروسرخ تبدیل فوریه، پراش پرتو ایکس، ایزوترم جذب نیتروژن و آنالیز پتانسیل زتا مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آنالیز نشان داد که نانوذرات سنتز شده کروی بوده و ساختار یکسانی دارند. اندازه متوسط نانوذرات 13±100 نانومتر و میانگین اندازه روزنه آنها حدود 15/2 نانومتر است. میزان بارگذاری داروی ریواستیگمین در روزنههای نانوذرات 88/20 درصد وزنی با بازدهی کپسوله سازی 25 درصد به دست آمد. پروفایل رهایش دارو از این نانوذرات در سیالهای مشابه بدن و معده طی 24 ساعت، به ترتیب 5/70 و6/79 درصد به دست آمد که نمایانگر رهایش نسبتاً سریع دارو در محیط اسیدی است. بررسی سمیت سلولی این نانوذرات با و بدون دارو، با آزمون MTT روی رده سلولهای مغزی SY5Y انجام شد. نانوذرات بارگذاری شده با داروی ریواستیگمین خاصیت درمانی بیشتری از داروی ریواستیگمین (به تنهایی) روی سلولهای SY5Y داشتند.