مهندسی بافت
فرناز قربانی؛ علی زمانیان؛ هانیه نوجه دهیان
دوره 8، شماره 4 ، دی 1393، ، صفحه 399-409
چکیده
داربستهای سهبعدی که شباهت ریزساختاری بسیاری به ماتریکس خارج سلولی (ECM)داشته و از جنس کوپلیمر لاکتیک گلیکولیکاسید (PLGA)/ژلاتین هستند به روش ریختهگری انجمادی تهیه شدند. با این روش، امکان انجماد جهتدار محلول پلیمری مهیّا شده و اثرهای مطلوب آن بر خواص فیزیکی/مکانیکی داربستها مورد ارزیابی قرار گرفت. برای انحلال دو پلیمر ...
بیشتر
داربستهای سهبعدی که شباهت ریزساختاری بسیاری به ماتریکس خارج سلولی (ECM)داشته و از جنس کوپلیمر لاکتیک گلیکولیکاسید (PLGA)/ژلاتین هستند به روش ریختهگری انجمادی تهیه شدند. با این روش، امکان انجماد جهتدار محلول پلیمری مهیّا شده و اثرهای مطلوب آن بر خواص فیزیکی/مکانیکی داربستها مورد ارزیابی قرار گرفت. برای انحلال دو پلیمر PLGA و ژلاتین از استیکاسید به عنوان حلال مشترک استفاده شد. تصاویر به دست آمده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) نشانگر دستیابی به داربستهایی با تخلخلهای باز، درصد تخلخل بیشاز 95 درصد و با توزیع ابعادی حدود 400-50 میکرومتر در مقطع عمود بر جهت انجماد و 300-50 میکرومتر در مقطع موازی با جهت انجماد هستند. نتایج تخلخلسنجی جیوهای، توزیع تخلخل 200-100 میکرومتر را نشان داد. نتایج طیفسنجی فروسرخ (FTIR) حاکیاز عدم تغییر ساختاری مواد پساز ساخت داربستها است. آزمون استحکام فشاری (MPa 2/3) نشان داد که داربستهای ساخته شده از استحکام مناسبی برخوردار هستند. نتایج آزمون جذب آب (950%) و زیست تخریب پذیری داربستها، گویای حفظ پایداری ساختار و تبادلهای سلولی درطی دورهی تخریب است. نتایج نشان میدهد که داربستهای مذکور ویژگیهای اولیه و خواص مطلوبی برای استفاده در مهندسی بافت دارند و گزینهی مناسبی برای حمایت از چسبندگی سلولی و حفظ پایداری ساختاری در بازهی زمانی مورد نظر هستند.
بیوپلیمر / زیست‌بسپار
حدیث بندگانی؛ سعید حصارکی؛ مسعود علیزاده
دوره 3، شماره 2 ، شهریور 1388، ، صفحه 99-109
چکیده
هدف این مقاله بررسی اثر وارد کردن مقادیر مختلف یون استرانسیم (با درصد وزنی 0.19-2.23) به درون شبکه بیوسرامیک سولفات کلسیم بر خواص فیزیکی، ساختاری و زیستی در محیط in vitro و مقایسه آن با خواص نمونه سولفات کلسیم دی هیدراته (ژیپس) خالص به عنوان نمونه شاهد است. ژیپس حاوی استرانسیم (Sr-ژیپس) از مخلوط کردن پودر سولفات کلسیم نیمه هیدراته و محلول ...
بیشتر
هدف این مقاله بررسی اثر وارد کردن مقادیر مختلف یون استرانسیم (با درصد وزنی 0.19-2.23) به درون شبکه بیوسرامیک سولفات کلسیم بر خواص فیزیکی، ساختاری و زیستی در محیط in vitro و مقایسه آن با خواص نمونه سولفات کلسیم دی هیدراته (ژیپس) خالص به عنوان نمونه شاهد است. ژیپس حاوی استرانسیم (Sr-ژیپس) از مخلوط کردن پودر سولفات کلسیم نیمه هیدراته و محلول نیترات استرانسیم حاصل شد، سپس نمونه ها با آب مقطر شستشو داده شدند تا نمک های باقیمانده خارج شود. ژیپس تنها فازی بود که در ترکیب نمونه ژیپس خالص و استرانسیم دار حاصل شد و همچنین یک جابه جایی در زاویه پراش اشعه X به سمت زوایای کوتاه تر در الگوهای پراش نمونه های حاوی استرانسیم مشاهده شد. حضور استرانسیم در ساختار ژیپس استحکام ژیپس را افزایش و حلالیتش را کاهش داد. ریزساختار تمامی نمونه ها شامل بلورهای کوچک میله ای شکل و درهم فرو رفته است و در این میان بلورهای Sr-ژیپس طویل تر و ضخیم ترند. الگویEDXA نمونه ژیپس حاوی استرانسیم حضور یون های کلسیم و سولفور به عنوان عناصر اصلی ژیپس و مقدار جزئی استرانسیم را نشان داد. رهایش پیوسته استرانسیم از نمونه ژیپس حاوی استرانسیم به درون محلول شبیه سازی شده با بدن به مدت 14 روز مشاهده شد. نرخ تکثیر و فعالیت آلکالین فسفات سلول های استخوان ساز کشت داده شده روی نمونه های حاوی Sr نسبت به ژیپس خالص بهتر بود.
بیوپلیمر / زیست‌بسپار
روح اله مهدی نوازمقدم؛ حمید میرزاده؛ مرتضی دلیری جوپاری؛ علیرضا زارع
دوره 1، شماره 1 ، خرداد 1386، ، صفحه 19-27
چکیده
اخیرا مطالعاتی در زمینه توسعه روش های جدید برای افزایش چسبندگی باکتریایی روی سطوح پلیمری وجود دارد که در کاربرد های بیولوژیکی از جمله بیوسنسور های پایه سلولی استفاده می شوند. در این مطالعه، سطح فیلم پلی اتیلن ترفتالات (PET) در معرض نور لیزر های اکسایمر کریپتون فلوئوراید (KrF) و دی اکسید کربن (CO2) ضربه ای قرار گرفت و رفتار ...
بیشتر
اخیرا مطالعاتی در زمینه توسعه روش های جدید برای افزایش چسبندگی باکتریایی روی سطوح پلیمری وجود دارد که در کاربرد های بیولوژیکی از جمله بیوسنسور های پایه سلولی استفاده می شوند. در این مطالعه، سطح فیلم پلی اتیلن ترفتالات (PET) در معرض نور لیزر های اکسایمر کریپتون فلوئوراید (KrF) و دی اکسید کربن (CO2) ضربه ای قرار گرفت و رفتار چسبندگی باکتری اشرشیاکلی (E-coli K-12) روی سطوح پرتو دهی شده در شرایط آزمایشگاهی (in virto) بررسی شد. تغییرات خواص سطح PET حاصل از پرتو دهی لیزر، توسط میکروسکوپ الکترونی رویشی (SEM) و اندازه گیری زاویه تماس مشخص شد. نتایج نشان داد که آمایش لیزری باعث تغییر مورفولوژی و همچنین آبدوستی سطح PET می شود. تعداد باکتری های E-coil K-12 که به سطح PET چسبیده بودند به طور کمی توسط رنگ آمیزی فلورسنت، مشاهدات میکروسکوپی و شمارش از طریق نرم افزار Image Proplus بررسی شد. نتایج نشان داد که تعداد باکتری های E-coil K-12چسبیده به سطوح پرتو دهی شده با لیزر های کریپتون فلورئورید و دی اکسید کربن در مقایسه با سطوح اصلاح نشده افزایش یافت.
