%0 Journal Article %T مدل‌سازی راه رفتن در بیماران پارکینسون و بررسی روش‌های بالابردن سرعت حرکت %J نشریه‌ی علمی مهندسی پزشکی زیستی %I انجمن مهندسی پزشکی ایران %Z 5869-2008 %A قریشیان, سیده فاطمه %A پویان, محمد %D 2021 %\ 01/20/2021 %V 14 %N 4 %P 321-331 %! مدل‌سازی راه رفتن در بیماران پارکینسون و بررسی روش‌های بالابردن سرعت حرکت %K بیماری پارکینسون %K مدل‌سازی %K سرعت راه رفتن %K بهبود %R 10.22041/ijbme.2021.135873.1621 %X بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی است که به طور عمده بر نورون­های تولید کننده­ی دوپامین تاثیر گذاشته و موجب اختلال در سیستم حرکتی می­شود. بارزترین علایم این بیماری شامل لرزش، حرکت آهسته، سفتی و دشواری در راه رفتن است. راه رفتن بیماران پارکینسون با کندی در حرکت همراه است. در این مقاله با استفاده از روش­های ریاضی و کامپیوتری، راه رفتن بیماران پارکینسون مدل‌سازی شده است. این مدل متشکل از ساختارهای درگیر در بیماری پارکینسون بوده که از مغز شروع شده و تا مفصل زانو ادامه دارد و شامل عقده­های قاعده­ای، تالاموس، کورتکس، ناحیه‌ی موتوری تکمیلی (SMA)، عضله و مفصل می­باشد. خروجی مدل به صورت سرعت راه رفتن در بیماران پارکینسون بوده و برابر با 83/0 m/s به دست آمده است که در محدوده­ی گزارش شده توسط نتایج کلینیکی (18/0 – 21/1 m/s) قرار دارد. در این مطالعه روش­هایی برای افزایش سرعت راه رفتن در بیماران پارکینسون مورد بررسی قرار گرفته که شامل تحریک عمقی مغز، استفاده از دارو و تقویت عضله است. نتایج نشان می­دهد که هر یک از این روش­ها موجب بهبود سرعت راه رفتن شده است. در واقع با به کارگیری این روش­ها روی مدل، مقدار خروجی افزایش یافته و به محدوده­ی سرعت راه رفتن در افراد سالم (30/1 – 36/1 m/s) نزدیک شده است. هم‌چنین اثر سفتی روی سرعت راه رفتن مورد مطالعه قرار گرفته و مشاهده شده است که سفتی عضلانی با سرعت رابطه­ی عکس دارد. در پایان نیز یک روش کنترلی برای بهبود سرعت پیشنهاد شده که با افزایش پاسخ سیستم حلقه بسته موجب افزایش سرعت راه رفتن شده است. %U https://www.ijbme.org/article_241630_88337f1622037e125fea7a1e3b66e870.pdf