%0 Journal Article %T تاثیر تحریک الکتریکی جریان مستقیم فراجمجمه‌ای بر اساس نحوه‌ی توزیع میدان الکتریکی و تغییر در فعالیت مغزی %J نشریه‌ی علمی مهندسی پزشکی زیستی %I انجمن مهندسی پزشکی ایران %Z 5869-2008 %A سلیمانی, غزاله %A ساویز, مهرداد %A توحیدخواه, فرزاد %A اختیاری, حامد %D 2020 %\ 09/22/2020 %V 14 %N 3 %P 251-266 %! تاثیر تحریک الکتریکی جریان مستقیم فراجمجمه‌ای بر اساس نحوه‌ی توزیع میدان الکتریکی و تغییر در فعالیت مغزی %K تحریک الکتریکی جریان مستقیم فراجمجمه‌ای %K مدل‌های محاسباتی سر %K فعالیت مغزی %K اعتیاد %R 10.22041/ijbme.2020.129325.1602 %X تحریک الکتریکی جریان مستقیم فراجمجمه­ای (tDCS) پرکاربردترین روش تحریک غیرتهاجمی مغز بوده که چالش اساسی آن تفاوت­های بین فردی گزارش شده در پاسخ به این تحریک می­باشد. یکی از منابع ایجاد این اختلاف‌ها تفاوت در توزیع میدان الکتریکی بوده که به دلیل تفاوت در ساختارهای مغزی ایجاد می­شود. شواهد نشان می­دهد که میدان ناشی از tDCS می­تواند فعالیت‌های مغزی را تحت تاثیر قرار داده و باعث ایجاد تغییر در رفتار گردد اما ارتباط بین توزیع میدان و فعالیت­های مغزی هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است. از این رو در این مطالعه‌ی متقاطع دوسو کور، tDCS با شدت 2 میلی­آمپر به قشر پیش­پیشانی 14 فرد وابسته به مت­آمفتامین اعمال شده و برای تعیین توزیع میدان و مشاهده‌ی فعالیت مغزی در پاسخ به نشانه­های مواد، تصویر تشدید مغناطیسی ساختاری و عمل‌کردی قبل و بعد از تحریک ثبت شده است. تحریک الکتریکی برای هر فرد یک مرتبه به صورت واقعی و یک مرتبه به صورت غیرواقعی (با فاصله‌ی حداقل یک هفته) انجام شده است. با استفاده از مدل­های سر مبتنی بر روش­های المان محدود برای نمایش توزیع میدان شبیه­سازی شده و آنالیز گروهی نشان داده شده که بیش‌ترین میدان در ناحیه‌ی پیش­پیشانی ایجاد شده (07/0±3424/0) و توزیع مکانی میدان در بین افراد متفاوت بوده است. داده­­های کارکردی حاکی از آن بوده که در تفاوت بین پاسخ به نشانه­های مواد و تصاویری که مربوط به مواد نیستند، تحریک واقعی در مقایسه با تحریک غیرواقعی فعالیت مغزی را در چین گیج‌گاهی فوقانی و قشر کمربندی خلفی کاهش داده (0001/0p<) اما همبستگی معناداری بین شدت میدان و تغییرات فعالیت مغزی به دست نیامده است. در این مطالعه یک روش کار برای ترکیب مدل­های سر با اطلاعات مربوط به عمل‌کرد مغز ارائه شده که تاکنون مورد بررسی قرار نگرفته و می­تواند دریچه­ای رو به درک بهتر مکانیسم اثر tDCS به شمار آید. %U https://www.ijbme.org/article_44864_bede3e073bc44f0439323fefe18c2698.pdf